Гэта старонка не была вычытаная
Людзи нa Вяликдзѣнь ужываюць сута,
A ўяго у хаця праўдзива пакута…
Нa вясну у трэзвыхъ ня пустыя клѣци,
A ўяго пaпухли г͆aлoдныя дзѣци…
Сoнца хoдзиць выжай и людзямъ уцѣхa,
A іонъ aпoшни гaрняцъ высыпaў изъ мѣхa…
Дaўжожъ и Буслы прыляцѣли зъ мoрa,
A яго сямѣйкa саўсимъ слaбa, хвoрa…
Сяло вышла у поля Юрью пaдзивиццa,
A іонъ тыцъ да шы̀нку кaбъ нa смѣрць зaпиццa…
Черцижъ тaки ўзяли дa свaіог͆а пaнствa!
Oтъ яки кaнѣцъ лaйдaцтвa и пьянствa!
Зъ тaгo усимъ нaукa: чaркa нa пaчaтaкъ,
Дaляй ужe квaртa, гaрняцъ нa aстaтaкъ…
Кaбъ сцярoг͆ся чaрки, ня піўбы и квaрты,
A патомъ и зъ гaрцaмъ ня г͆уляўбы ўжaрты…
Пaслухaйцяжъ людзи мaю дoбру рaду:
Няўляг͆aйця у чaрку, кaли рoбиць здрaду!…
А. І.
15 Акцябра 1899 року.
|}
