Старонка:Сборникъ памятниковъ народнаго творчества въ Сѣверо-Западномъ краѣ.pdf/370

Якъ у саду вишня червоненька
Такъ моя жонка молодзенька;
Якъ у саду вишня подсыхае,
Въ той часъ моя жонка помирае.

|}

(Записалъ тотъ же.)

---

CCXL.

(Тамъ же.)

А у лузі калина зъ вѣтромъ говорила:
Ой породзила да вдовенька солдацкого сына;
Ой породзила іона іого цёмненькеи ночи,
Не далажъ іому ни счастья, ни доли.
Ой одно дала — бѣло личенько и чорныя брови,
А чорныя брови съ чорными очами.
Сѣдай же жоунеръ да вечерай,
Уже смерть за плечами.
Скоро сѣвъ жоунеръ ѣсци.
Пришли съ полку вѣсци.
Кидай жоунеръ да вечераци.
Часъ на коня сѣсци.
Жоунеръ коня сѣдлае,
Матка ручки ломае,
А іого жена малодзюсенька
Землю пробивае.
Недай Боже смерци
У чужомъ краю умерци!