Ha улицу не выхадзили,
Маладчиковъ не звадзили.
|}
(Записалъ ученикъ Василій Метла.)
|
Запахавъ варабей на припечку[1] нивку
И на ёй пасеѣявъ сваю пшеничку;
Намалацивъ, наваривъ пшеничнаго пива.
Пшеничное пиво — великое дзиво!
Полтычыны хмѣлю взявъ,
Полшелега[2] на музыку давъ,
И тутъ ледве[3] не пропавъ.
вяликая сумма
Ледве не звела ёго съ ума.
Паславъ варабей гасцей созываць,
А самъ пайшовъ ихъ переймаць.
Цѣлый дзень іонъ стаявъ
никого не спаткавъ.[4]
Ажъ вотъ пріѣхавъ грунгачь[5], а съ имъ бацянъ,[6]
Жоровъ арганистый[7] и соколъ быстрый;
Іоны выѣхалы въ повночи
Працивъ сваёй мочи.
Къ заходу слонца сава приляцѣла
Да й за столомъ смѣло сѣла;
За ею приляцѣли щиглицы[8]
И всѣ сѣли на палицы[9];
|
- ↑ ниша, въ боку печки, куда выграебается зола.
- ↑ старинная мелкая деньга.
- ↑ едва.
- ↑ не встрѣтилъ.
- ↑ воронъ.
- ↑ аистъ.
- ↑ журавль съ звучным голосомъ.
- ↑ щеглята.
- ↑ полка.
