Гэта старонка была вычытаная
Каб ў час, тваю узняўшы рань,
Быць ля старна крутых падзей —
І крыкнуць ўсёй зямлі: — Устань,
І кроўным правам валадзей!
Твой плён і лёс мой на раду
Адзінай зоркай зіхацяць.
Ты — дужых рук, вялікіх дум
Маё працоўнае дзіця.
З табою чулі мы не раз,
Як хрып начэй, як шторм вятроў:
Крывёй заліць рабочы клас
Варожых жыл шалела кроў.
І зараз тупяцца мячы,
І марны іх крывавы старт:
Нікому ў свеце не змагчы
Рэволюцыйны авангард.
Не запалохаць, не спыніць
Пары расплат, дзень новы мой:
Вялікай буры гром грыміць,
І хваль людскіх расце прыбой.
