Дзяк. Слухай дружа: сеў я за стол, а мне здаецца, што дзесь у палісадніку, — падабраў нішто.
Пісар. Стараўся для дарагіх гасьцей.
Дзяк. Ну, а дзе-ж гаспадынька?
Пісар. А зараз выйдзе.
Дзяк (да фэльчара). Ну, як ваша мосьць жывіцё?
Фэльчар. Як шынкар пры шляху — ніхто ня мінае, так і ў мяне, едзе чалавек шляхам і ня мысьліць аб хваробе, а як глянуў на бальніцу, зараз каня пад пярэплаць — хваробу нашчупаў.
Дзяк. У кожнага сваё, да цябе людзі ідуць за рыцынай, а да мяне людзей нясуць за пашпартам на той сьвет.
Лупадзёр. А да нас ідуць, каб са сводам законаў азнаёміцца.
Абібок. І з высядной нашай.
Дзяк. А ў вас разрушыцель цьмы, што чуваць?
Вучыцель. Прасьвета, прасьвета і прасьвета.
Дзяк. Благословен тот, хто із не зрячего, зрячего творит.
ЗЬЯВА IX-я
Выходзіць з бакоўкі жонка пісара
Жонка. О! я разумею, па трохі зьбіраюцца!..
