Старонка:Пялёсткі (1926).pdf/22

Каб з новай верай, ў шчасьце і каханьне
Цябе да сэрца сьмела прытуліць
І ў сіні змрок ля шэрага кургана
Пра нашу цьвець і першае спатканьне
Вясны і траў мэлёдыю праліць.

І ўжо тады, пад белаю калінай
Нам будзе месяц сыпаць каласы,
І так, бывай, каханая дзяўчына,
Прыду я хутка да цябе ў даліну
Упіцца сьвежасьцю крамянае расы!

|}