Старонка:Пунсовае раньне (1926).pdf/17

УЛ. ДУБОЎКУ

І было у восень. Я сказаў аднойчы:
больш не дакрануцца мае пальцы струн…Ул. Дубоўка.

Прывет табе з Палесься
ад пушчаў ды гаёў;
званлівай ліся песьняй,
як стромкіх дрэў гальлё.

Шумуй ты сьпевам вольным,
як хвалі на Вяльлі…
Каб водгук неўгамонны,
прасьвідраваў вякі.

Удар па струнах леры, —
хай песьня ўсё плыве, плыве…
Бо чуць яе прыемна,
таварыш і поэт…

Прывет табе з Палесься
ад пушчаў ды гаёў;
званлівай ліся песьняй,
як стромкіх дрэў, гальлё.