Старонка:Пракосы напамяць (1932).pdf/70

∗     ∗
∗

Пакуль са мою ты яшчэ,
І ў небе мітусь ластавак…
У вобдымкі тваіх вачэй
Прыходжу госьцем часта я.

Чаму? і сам ня ведаю.
Якою п‘ян труізнаю.
А толькі ледзь прыеду я,
Перада мною ты ізноў…

Прыгожая і статная,
Як песьня непаўторная
Пра ўсё, што не адзначана,
Пра ўсё, што не аторана.

Мой шлях — дарога простая,
Жыцьцё — другая любая.
І мне ня шкода ростані
Са ўсім, што ўчора згублена.

Што трэба мне, бадзячаму?
Душа ня звыкла чуліцца.
Жыцьцё маё адзначана,
Як пройдзеная вуліца,

Дзе ў кожнай золкай шыбіне
Я сотні раз падвоены,