|
ЧАТЫРЫ МІЛЬЁНЫ
Да прысуду над „Грамадой“.
Вецер, вецер
Над струджаным краем
Прыпыніцца ня ведае дзе:
Там, дзе польская панская зграя,
Чатыры мільёны на судзе.
Там, дзе „ожал“ крывавы, папы,
Там, дзе сёньнячы суд вялічэзны…
Гучна, голасна звоняць званы,
Рэха коціцца з клетак жалезных.
Панскі судзе!..
Пад люты бізун
Падыходзь, занядбаны народзе…
Пан абшарнік,
Пан войт,
Пан Ісус
Сьведкі дум тваіх,
Сьведкі паводзін.
.............
.............
Крэсіць боль,
На плячох пісягі,
У крыві мазалі на далонях…
|
