Гэта старонка не была вычытаная
Ружовая восень
праходзіць з пяшчотай,
і мудрасьці яблыня
грэе сады,
і ўсё-ж мы гаворым,
што вы, як ніхто тут,
такі, як вясна,
без граніц малады!
Вы наш!
Мы гаворым і шчыра
і цьвёрда,
што вы —
наш таварыш і бацька
і брат,
бо Горкі „гучыць гэта
слаўна і горда“,
як двух рэволюцый
суровы набат.
Вас бачыў я раз…
я стаяў ля вагона…
Ігра залатая
юнацкіх надзей
