Старонка:Плынь (1927).pdf/139

Сьпеў дрыжыць у паветры знаёма…
Вулкі моўчкі бягуць,
Толькі дроты гудуць.
Вецер б‘ецца у краты мядзяныя;
Ды часамі скрозь рык
Леры просіцца зык,
Са старым, са сьляпым пакіданае…

◆ ◆ ◆

|}