Старонка:Пес’ни (1904).pdf/7

Дурны мужык, як варона.

Весь свет, кажець, бьець у звона:
„Дурны мужык, як варона“.
Гэта таки справедлива:
„Іон дурнѣйшій ад вароны“
И ня дзива — былоб дзива
Каб мужык, ды быў учоны.
Дык крычыцеж, бійце ў звона:
Дурны мужык, як варона.

Да навуки іон не браўся,
Закасіўся, заараўся;
Дурням умрэ, як радзиўся,
Сам сабой дурным зрабиўся.
Ведама, — мужык гамула;
Ад навуки адвярнула!
Дык крычыцеж… (як раней)

Чиж ня дурень мужык гэта:
Гарэ, сее усіо лета,
А як прыдуцса дажынки,
Няма збожа ни асьминки,
А дождаўшы на каляды
Мужыки мякинце рады,
Дык крычыцеж… (як раней)

Усю зиму возам цягне
До вокзала рожна збоже,
Ноги змерзнуць, сам зас’мягне
А на хлеб кажух заложе,