Старонка:Песьні на руінах (1929).pdf/160

На варта ўспамінаць былога…
Няхай забудзецца зусім.
Прайсьціся хочацца мне логам,
Абняць дрыжачую там сінь.

Я сёньня ў хваляваньнях вострых,
З якімі ня ўсплысьці на мель.
Мае бацькі, браты і сёстры,
Як п‘яніць голаву мне хмель!

|}