Гэта старонка не была вычытаная
Праз шэрую гаць
І нетры лясныя,
Мы мосьцім дарогу
У даль, гарады.
Ня марылі людзі
І далі ня сьнілі,
Запал будаўнічы
І творчы уздым.
Будуем дарогу —
Растуць кілёмэтры!
Гартуем краіну
У бэтон і ў сталь.
Праз шэрую замяць
І чорныя нетры,
Мы вышлі у сьветлую,
Зорную даль.
Кастрычнік 1932 г
|}
