Старонка:Паэмы (Бядуля, 1927).pdf/65

За каўнер як пацягнула,
Дык, — ці хоцькі, ці ня хоцькі, —
Пастушок пашоў упрочкі.
Вырываўся, плакаў, енчыў,
Па дарозе бедны кленчыў:
— Ой, пусьці назад, матуля! —
— Замаўчы, бо дам на дулі!..

Тры дні хлопчык прывязаны
Быў у хаце да тапчана;
Адарваўся на чацьверты
І абшорпаны, абдзерты
Паляцеў назад вясёлы,
Падкасаўшы свае полы,
Да фальварку па сьцяжынцы,
Па зялёнай па лагчынцы.

Менск, 1921 г.

|}