Перайсці да зместу

Старонка:Паэмы (Бядуля, 1927).pdf/48

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Якое стаяла між небам
З зямлёй і труіла паветра.

У высахшай, смаглай губе
Злой Мяцеліцы-ведзьмы
Гнязьдзілася Сьмерць.

Бясколернай параю,
Ценем бязвыглядным
Гойсала Сьмерць.

Хто дыхаў паветрам,
Атручаным Сьмерцю, —
Адразу канаў.

Над бялявымі гурбамі сьнегу
Мяцеліца-ведзьма насілась
На Жудасьці скрыдлах.

А жудасьць падобна была
Да комэты-мяцёлкі
З мядзянымі дошкамі-скрыдламі.

Гулка зьвінелі і дзынкалі скрыдлы,
Як бляха, сарваная ветрам
З высокага даху.

Шырокім шкляным абрусом
Над ведзьмай плыла
Ашалеласьць.

Стаяла між небам з зямлёй
Ашалеласьці злой сьветазмрочнасьць.

І спала ў заховах жар-сонца
Паўднёваю гадзінай.
І спаў у заховах жар-месяц
А поўначы сумнай.

II

Мяцеліца выла.
І ціха-галоснае водгульле
Дзікага стогну
Буйным градам бражджала
Аб сьцены нямыя
Дрымотных абветраных даляў.