Гэта старонка не была вычытаная
18
Па самакату
бервяно
ідзе пад нож
варштату.
З лесапілкі —
веерам
апілкі.
Па конвэеру
з парылкі
зноў альховыя
кражы
кладуць
пад новыя
нажы.
Істужкай шэрай,
як тканіна —
Йдзе фанэра
праз машыну.
Старонка:Паэма імя вызваленьня (1930).pdf/36
