Гэта старонка не была вычытаная
9
Напорам войск чырвоных
павыганялі вон іх.
Замоўклі крыкі, рэхам стрэла,
бела-чырвань-белых.
Бывае, хмара асядае,
як заслона дымавая —
іх краіна ўспамінае.
Хоць яны далёка і
з міністраў
сталі
лёкаі.
Старонка:Паэма імя вызваленьня (1930).pdf/24
