Бутрым. Добра далі? (Пусьціў. Усе рагочуць).
Бутрым. Ну, годзе сварыцца!
Пракоп. Віцька ідзе!
Усе хлапцы. Ага, добра! (Узрадаваліся).
Ганна. Нарэшце! Цэлы дзень недзе бадзяўся, а нанач цягнецца!..
Бутрым. А гэта справа не твая! Маўчы і ня гаўкай, а то вецер падхопіць і да пана заімчыць!..
Пракоп. А пан вуха трымае востра!
Янук. Воўк здалёк стрэльбу чуе!
Бутрым. На тое ён і воўк!
Параска. А скажэце, браткі, толкам, куды гэта Віцька адлучаецца?
Ганна. Мала ўдзень, дык і ўночы!..
Бутрым. Маладзенькія яшчэ!.. Няхай вось зубкі адрастуць, каб языкі мацней трымаліся!
Аксіньня. Зялёная яшчэ, галубачка!
Ганна. Бач, якая сьпелая — нябось, на прыпечку ляжала, дык падсохла!..
Аксіньня. Ці незамнога гаворыш?
Бутрым. Ну, досыць, вам сварыцца! Рыхтуйцеся да поўдня з Віцькам… Вунь і стары Супрон ідзе…
Усе (радасна). Гэта-ж ён полудзень нясе! (Гоман).
Супрон. Чакайце, чакайце!.. (Дзеліць хлеб. Усе пачынаюць есьці. Янук моцна сёрбае).
