Гэта старонка не была вычытаная
Так сядзеў каханы мой усю ноч,
Усю ноч,
Покуль сонца глянула ў акно.
А як золак моракі замыкаў,
Замыкаў, —
Ён з апошнім месяцам талкаваў.
ВЕЧАРЫНА ПЕРАТВАРАЕЦЦА Ў НЕЧАКАНЫ
СХОД
Тую ветлую ціш, задуменную ноч
Нэрвавалі да болю званы,
Калі змораным сном,
Заспакоеным сном,
Засыналі ў далі туманы.
Пасялкоўскія гоні чарнелі ральлёй…
Там, дзе лёгкі туман засынаў,
Нейкі творчы настрой,
Працавіты настрой
Выклікала зямля і вясна.
Калі месяц трымцеў на халоднай вадзе,
І заранкі на сход запрашаў, —
Грамада нечаканых гасьцей
Да колгасу з пасёлку ішла.
1-шы ПАСЯЛКОВЕЦ:
Добры вечар, суседзі-браты,
Мы да вас…
2-гі ПАСЯЛКОВЕЦ:
Мы па справе ў колгас…
