нацыянальная кобза, у нас, на Беларусі, ― гусьлі, гусьлі-самагуды.
|
Як зайгралі-загудзелі („Гусьлі-самагуды“). |
Есьць падобнасьць і паміж паасобнымі мотывамі, якія найграваюцца на украінскай кобзе і беларускіх гусьлях.
|
Думи моі, думи мої, |
гэтак пачынаюцца сьпевы кобзарыста, ― і праз усю поэзію Т. Шэўчэнкі, як-бы чырвонаю ніткай, праходзіць адна адзіная думка аб заняволенай Украіне, аб яе калішняй славе і заклік да новай будучыні.
|
За думою дума роем вилітае |
Жывучы на чужыне, Шэўчэнка ўсім сэрцам цалкам і неразлучна жыве з сваёй Украінай, мілай Украінай вольных казакоў. Адсюль зразумелы заклік да друга:
|
О, друже мій добрий. Друже незабутий! („Кавказ“). |
