Гэта старонка не была вычытаная
Я бачыў іх
І ў сэрцы чулым
Спадзейна плакала струна,
І ў гэтым сьне,
На поўразгуле
Я ўсё жыцьцё хацеў абняць.
Каб зноў сьмяяцца
І ў зацішшы
Усё сказаць, чым тут жыву,
Як вецер
Возера калыша,
Куды вятры мяне завуць.
Сказаць так
Проста і прыгожа,
Як я гляджу на новы дзень,
Каб ў моры траў
І ў моры збожжа
Было на радасьць
Больш надзей.
Каб на прывольлі,
Пры даліне
Хто небудзь вышаў і сказаў,
Што тыя песьні
Для краіны
Складалі возера й лаза.
А я? —
Я толькі іх падслухаў
І ў глыбіні маёй душы
