І вось на экране, што быў з правага боку трыбуны, загарэліся літары і лічбы дыяграмы:
КАПІТАЛЬНЫЯ ЎКЛАДАНЬНІ Ў НАРОДНУЮ ГАСПАДАРКУ
паўзлі пунктыры:
.........................................................................
і на канцы гэтай жывой сьцежкі вылузнулася аднекуль з глыбіні экрану:
| 13 МІЛЬЁНАЎ РУБЛЕЎ |
На хвілінку прыпыніўся Патапенка, зірнуў на экран, потым у блёк-нот, паскроб патыліцу. — «Ах, жэўжыкі, гэта-ж
аперадзілі мяне!» Але падхапіў агнявую лічбіну, зрабіў вынік, і тэзісы засталіся ляжаць нявыкарыстанымі.
— І ў той час, калі ў Савецкі Саюзе мы будуем соцыялістычную экономіку, там, на Захадзе…
Гэтага моманту баяліся організатары: колектыўна выпрацаваны мэтод біў тут нашармака. Самайловіч уключыў за сцэнай рэпродуктар, загадзя злавіўшы ў эфіры Варшаву.
Уключыў і нэрвова працягнуў руку да праводкі: з рэпродуктара ў залю пабеглі — нечакана для ўсіх — мэлёдычныя гукі малітвы. Руку сьціснуў стаяўшы побач Курыловіч.
— Не чапай!
— Але-ж нам фокстрот трэба… разлажэньне буржуазіі, — зьбялеўшымі вуснамі прашаптаў Самайловіч. — А тут!..
— Вячэрная малітва ў кафэдральным касьцёле… Вось слухай Патапенку. Ай да малайчына!
Патапенка і тут ня спыніўся. У душы захапляючыся надумкай хлапцоў, ён спакойна вёў даклад далей па нечаканых для яго тэзісах.
— Вось вы чуеце…
— … Варшаву, — сьпехам падказаў Шастакоў.
— … вячэрнюю імшу ў варшаўскім касьцёле. Рэлігіяй хочуць буржуі адцягнуць рабочых Захаду ад рэволюцыйнай барацьбы. Галовы цёмных сялян забіваюцца казкамі аб цудах розных вострабрамскіх божых мацерак. А ці-ж гэта выратуе буржуазію?
