Гэта старонка не была вычытаная
ТЭКЛЯ
Ня веру. — А я з якімі кавалерамі пазнаёмімся. — Што вашыя Андрэйкі ды Кастусі.
КОСЬЦЯ
Панна Тэкля, вы нашых хлапцоў не чапайце.
ГАЛЕНА
Ды вы іх і ня ведаеце, дзіўна.
ТЭКЛЯ
Ну, добжэ, добжэ. — Ах, якія вы заядлыя “бялорусінкі”. — Прыходзьце ў маёнтак, я вас пазнаёмлю з польскімі кавалерамі. Якія ёсьць між іх, як цокне шпорамі… дзінь, дзінь… А вочы. А як умеюць цалавацца…. во сюды, ў шыйку. Ах, што я вас псую, — вы яшчэ дзяўчатачкі…. Асабліва панна Галена — гэты астравочак… рачачка. Ха-ха-ха…
ГАЛЕНА
Вы-ж, мусіць таксама ня замужам?
ТЭКЛЯ
Я? О, я. — Даўгое апавяданьне. — Калі небудзь, калі бліжэй азнаёмімся раскажу….
ГАЛЕНА
У маёнтку я ня бываю.
КОСЬЦЯ
Вы, іншая справа, Тэкля, — вы дачка асадніка…..
