Гэта старонка не была вычытаная
Ня кулак Мікола мой —
Ў гэтым — ані знаку:
У яго, апроч старой,
Дзетак больш, як маку…
За сталом пры лобе лоб:
Хлопцы і дзяўчаты,
І ўсе яшчэ, як боб, —
Старшаму дваццаты!
Але помачы няма
І з яго старому,
Бо чацьвертая зіма,
Як паехаў з дому:
Чалавекам хоча стаць —
Ў Горках за навукай…
Два гады яшчэ чакаць
І пакуль — ня нукай!
А зямлі? Яе ня на‘т:
Ня былі панамі,
І цяпер ня пану брат…
Памяркуйце самі:
Сенажаць і агарод,
Пахаць, сад, будынак —
І на ўвесь севазварот
Восем дзесяцінак…
