Гэта старонка не была вычытаная
Праца жвавая ідзе
З раніцы да змроку…
Праз заслоны і ставы —
Быльлю-нябыліцай —
З цьвету, кветак і травы
Мёд плыве крыніцай…
Цэнтрафуга аж гучыць,
І салодкі, чысты
Ручаём мядок дзюрчыць,
Як бруштын, празрысты!
З лета ў восень — цераз край
Бочка-саракоўка…
Маладзец ты, Мікалай!
І твая галоўка!
∗
∗ ∗ |
З саду — хай расьце здароў! —
Пойдзем на палетак,
Назьбіраем васількоў,
Ці інакшых кветак…
Але дзе там, ні адной
Ня відаць і сьледу,
Бо сказаў Мікола мой:
Годзі чужаедаў!
