|
Бельлю апошняю вуліцца беліцца,
Буйных сьняжыначак лётае цьма.
О, ўжо нядоўга працягне мяцеліца,
О, ўжо нядоўга працягне зіма.
Хоць яшчэ сівер часінамі бэсьціцца,
Ноччу палохае вуліцы ціш, —
Днямі-ж агністыя промені песьцяцца,
Грэючы неба прасторную выш.
Штодня ўсё ніжай і ніжай спускаюцца,
Штодня мацнеюць агністасьць і жар,
Штодня адважней зямлі дакранаецца
Сонца — вялікі жыцьця гаспадар.
З ленасьцю, нехаця ўюцца і сьцелюцца
Роі сьняжыначак — толькі дарма, —
Іх ня ўтрымае ўжо болей мяцеліца,
Іх ня ўтрымае ўжо болей зіма.
Хутка, ўжо хутка пад ласкай праменнаю
Ўсе пазьнікаюць у хвалях яны,
Бо ўжо прыходзіць пара пераменная —
Чуцен ўжо подых і ласка вясны.
1924 г.
|
