Старонка:Мая ліра (1924).pdf/97

ВОСЬ ЯК. (Прыпеўкі).

А у цёмным лесе,
Дзед бабулю весе,
За рукі — за ногі,
Сьмяюцца ўсе богі.

А у полі чыстым,
Ў жыце залацістым,
Дзеўка штось гадае,
Ў прыпал паглядае.

А ў лузе за рэчкай,
Пасьвіў Стась авечкі,
Франка памагала,
Пакуль жонкай стала,

На паповай ніве
Бот вісеў на іве,
А бабы шапталі,
Цуды ўспаміналі.