Гэта старонка была вычытаная
Ты рамансаў ня вучыся,
Ані штук вялікіх зноў,
Адно толькі налажыся
Пзанаць добра варагоў,
Каб ня даці ім заесьці
Свайго духа і свой труд,
І твой край ня даць абсесьці —
Зробіш гэта: будзе цуд.
Будзеш мець зямелькі доваль,
Школы зробяцца з двароў:
І авечкай і каровай
Зможыш панскіх шляхтуноў.
Ты артай — табе навука
Мусіць йнакшая служыць,
Бо найбольшая тут штука
Прымусіць зямлю радзіць.
А ўжо посьле знаць аб сьвеце,
Дзе і што і да чаго:
Зваяваў каго хто ў леце,
Ці ў зіму здавіў яго,
