|
Думкі-дыямэнты, краскі жыцьця,
Песьні — вас гэтак люблю!
З вамі салодкіх гадзін забыцьця
Часам і я пазнаю.
Жыцьце-няволя ў чужой старане,
Працы надмернай яром
Зараз зьнікаюць, бы ў госьці ка мне
Вы паказаліся ў дом.
Слухайце-ж, думкі: як прыйдзе мой скон,
Ў хатку зьляціце ка мне, —
Хай перадсьмертны уцішыцца стон,
Сэрца на момант спачне.
Хай засьпяваю, як лебедзь, калі
Прыйдзе гадзіна яму,
Ўзьнёсшыся ў неба ад маці-зямлі,
Рыне ў адвечную цьму;
Хай засьпяваю аб сьне залатым,
Веку людзкога радзтва,
Роўнасьці, вольнасьці, брацтва, — аб тым
Веку красы, хараства.
Можа, пачуўшы прадзгонны мой сьпеў,
Сьціхла-б на сьвеце вайна…
З радасным духам-бы я паляцеў
Ў царства каханьня, відна.
|
