Старонка:Матчын дар (1929).pdf/68

Пане, пане, — гадзе чорны,
Каб ты з сьвету збыўся!..

Адна за а днэю праносяцца зьявы,
Мігцяцца бясспынна абразы, —
Нявольнічы побыт і сьлёзы крывавы
І зьдзек глузаваньня, уразы.

Туды да няшчасных у думцы сягае
Пясьняр гэніяльны прыгону,
І богу на небе любіць прысягае
Народ свой, — любіці да скону.

|}