|
Дзядзька Тодар, два Пранцішкі,
Сват Гілерык, кум Тамаш
Раз ў мястэчку Зацьвілішкі
Насьмяшылі ўвесь кірмаш.
Што было прадаць — прадалі,
Кум Тамаш зьмяняў каня,
Покі ўсё панакуплялі,
Зірк — ай-ей: каля поўдня!
— „Праўда, справіліся ёмка,
Але-ж, хай ты… во, абед…
— „Ну, дык што! Хадзем ў карчомку!“
На суседзяў так сусед.
Узялі кварту. На закуску
Пару ўзялі тараноў.
Што-ж ім кварта? На затруску!
Ўзялі квартачку ізноў…
Больш пілі дзядзькі, чым елі:
Квас, гарэлку, піва, мёд.
Быццам чмелі загудзелі,
Як і ўвесь ля іх народ.
Хоць там словы ледзьве вяжуць, —
Тэй бяды! А што-ж маўчаць?
Той што-сь скажа, той заўважыць,
Кіне чарку наліваць.
|
