Старонка:Матчын дар (1929).pdf/118

60.

МЯЦЕЛІЦА.

Ой, спаліце, пяруны,
Майго Янку, бо дурны!
Назаляе толькі мне,
A каб сватацца, дык не!

Я казала, дый ня раз:
„Прысылай сватоў да нас;
Татка добры, ён аддасьць,
У пасаг цялушку дасьць“.

А той Янка, той благі,
Усё сьмяецца — „гі-гі-гі“.
Да таго-ж часамі кпіць:
„Ну, чаго табе карціць?“

Ой, пралійцеся дажджы,
А ты, Яначка, пажджы:
Учыню табе бяду, —
За нікога не пайду!