Старонка:Матчын дар (1929).pdf/105

ПРАЯВЫ РОДНАГА.

---

50-51.

ВЯСНА.

I.

Дзе дадуць — зраблю пазыку
І найму сабе музыку, —
Дудара з яго дудою,
Каб іграў ён моцна ёю.

Грайка, грай! я засьпяваю,
Што цяпер на сэрцы маю…
І дудар ужо іграе,
Маё сэрца так сьпявае:

„Прападзі мая жуда,
Ўсё, што церпіць небарак,
Ўсе нястаткі ды бяда, —
Я шчарнеў, глядзі, і так,

Толькі вус адзін бялявы…
Годзе мучыць! Я хачу
Сілы, працы, і забавы,
І вясельля у ваччу“…

А з чаго-ж я узбуяўся?
Бо вясна ідзець да нас:
Як убачыў, — засьмяяўся
І вясёлы стаў на час…

Грайка, грай! бо сэрца скача,
Яму трэба моцна граць;
А жуда няхай паплача, —
Час яе і забываць…