Старонка:Матчын дар (1918).pdf/83

Салавейка.

---

Салавейку узялі ды з гаю
Пасадзілі у клетку за краты.
У маю
Тэй страты
Найцяжэйшай дазнау салауюшка.

Распусьціуся лісток на дубочку,
Апранулась зямелька у краскі:
А у ночку,
А з ласкі,
Ні сьпевае ніхто над рачушкай.

Ой, чаму-ж, салавейка, ты болі
Чараунічых сьпявоу ні счынаеш?
Што волі
Ні маеш
І сьпеваці ні будзеш ніколі?