Старонка:Матчын дар (1918).pdf/15

∗
∗     ∗

Мілая, родная старонка—маці!
Моцна цябе я і шчыра люблю,
Бедныя ніукі твае, сенажаці
I нешчасьлівую долю тваю.

Горам, матуля, цяпер ты замучана,
Стогнам спавіта у сець з ланцугоу,
Рукі і ногі да слупа прыкручаны,
Ціха наругу ты зносіш, без слоу.

Толькі ж уцешся, матуля каханая!
Слуп твой патроху пачау падгніваць,
Прыйдзе к нам воля сьвятая, чаканая,
Сець з ланцугоу як пачнем разрываць.