Старонка:Матчын дар (1918).pdf/105

У горад брыу цяле прадаць
Наш Янка Цьвік, празваннем Дыба:
Падатак мусіу ен аддаць,
А так — цяле самому трэба
Адно вось так, другое не, —
Сядзяць і зюкаюць паціху,
Ажно глядзі ты, вохці мне!
Зайшлі у спрэчку, клічуць ліхо,
Каб іх на царство узьвялі.
— Аб гэтым здумалі спрэчацца!
Дык што рабіць-бы пачалі,
Якою працаю займацца?
«Вось я, здаецца, добра-б жыу,
«Гульнуу-бы я тады безпечна,
«С сваім народам бы дружыў;
«Кулеш ўсе еу бы ды яешні”,
Так кажэ Янка першы наш.
«Ну, дзе твой розум, белавусы?» —
Крычыць Моучба — «саўсім німаш
«Між вас разумных, беларусы.
«От, я іначэй бы зрабіў:
«У садку пад вішняю ляжау-бы,
«Увесь урад пры мне-б тут быу,
А я-бы правіу ды сьпевау-бы,
«А есьці — еу бы с салам хлеб,
«Крышыу галушкі-бы зубамі.
«І сало с салам, і яшчэ-б
«Я сало так-бы еу часамі.» —
«Каб вас пярун! — крычыць цыган: —
«Абодва варты вы німнога,
«Вунь, той аббіты увесь саган
«Хоць грошык варт, а вы — нічога!
«Каб я папау у каралі,
«Дык мне усе гэта было-б мала:
«С казны-б украу я тры рублі,
«Украу каня — і… махні-драла!”

|}