Старонка:Матчын дар (1918).pdf/101

А людцы сьмяюцца.
От журба і крычыць:
— «Праз цябе выкпіны»!
Сьмехацце ж ей у адказ:
— «Не, асані вінна!»
— «Праз цябе!» — «Праз цябе!»
Увайшлі у спрэчку,
А у канцы пачалі
Малаціці грэчку.
Тут камар падляцеу:
«Кум з кумой дзярэцца?
І пачау ля журбы
Акругом вярцецца!
То у нос, то у лоб,
Джыгане — упьецца,
От журба науцек,
Бо німа дзе дзецца.
Сьмехацце ж ні бяжыць,
Даганяць ні хочэ,
А з людзьмі над журбой
Над дурной рагочэ.
От і усе. Калі хто
З вас журбу убачэ,
Дык настрашце яе
Камаровым плачам.
Уцячэць! А цяпер —
Заплаці двузлотку
І кілішачак дай
Прамачыці глотку».

|}