Гэта старонка не была вычытаная
А сонца, скрозь сеючы іскры па сьвеце,
Мне песьню іскрыла нябесным сьвятлом,
А вецер, што ў полі рве дзёрны і сеці,
Даў волю і крыльле лунаці арлом.
Каса і сякера, і цэп малацьбітны
Магутную волатаў сілу далі;
Марозы і сьпекі далі гарт нязбытны —
Мне песьню, як звон, як пярун адлілі.
Так іншай ня знаўшы навукі і школы,
У пацёмках шукаў і знайшоў я свой дар;
Цяпер маймі скарбамі — думы-саколы,
Цяпер беларускай я песьні ўладар.
1919 г.
|}
