2-я русалка, (так сама).
Мо’ стары князь, мой муж,
Ка мне йдзе — як жывы?..
Усе тры (разам).
Ну, ў кусты, хто куды!
Хай-жэ йдзе маладзец,
Пакуль блуду яго
Не надойдзе канец.
(разбегаюцца).
Сам, (разгледаючыся).
Ня сьлеп я, здаецца,
Здаецца не пьян, —
Зноў гэтае мейсцэ,
Той самы курган.
І ногі прысталі,
І хочацца спаць,
А сьцежкі, чым далей —
Не знаць і не знаць.
Ці кінуў хто ўрокі
У кожны тут кут,
Ці ведзьмы ў нарокі
Мяне водзюць тут.
Так шумы пужаюць,
Чуць што дзе дрыгне:
А дома чэкаюць
Даўно ўжо мяне.
Гоп! гоп! Не чуваці,
Атказу німа.
Ой, пушча, ой, маці,
Ты зводзіш здарма́!
