Старонка:Маладая Беларусь (1912—1913). Сшытак 1.pdf/153

Гэта старонка не была вычытаная

Chutara-ra, Chutara!^[1]

Usio bałota dy bałota!
Topčeš šorstkuju trawu…
Jedzieš, jedzieš, a drymota
Tak i kłonić haławu…
Jakub Kołas.

Les, les… Usio les biez kanca i pačatku!… Pahaniaje Symon swaju prystaŭšuju Biełku… Skrypiać kalosy, patreskiwajuć pierakidywajučysia z boku na bok, s karča na korč, skačuć pa hrebli, hrochkajučy kółami… Wykručywajecca, kradziecca daroha pamiż pnioŭ i dzierawaŭ… Spatykajecca Biełka, fyrkaje… Siadzić Symon na kuli sałomy i zawodzie swaju ŭpadabanuju pieśniu, zawodzie, jakby chawajučy kaho…

Sparadziła mianie maci
Ŭ światuju niadzielu…
Oj chutara, chutara —
Chutara-ra, chutara!..
U światuju niadzielu…
Nie dała mnie maci
Ni ščaścia, ni doli…
Oj chutara, chutara,
Chutara-ra, chutara!..
Ni ščaścia, ni doli…

↑ Wydaŭcy drukujuć hety maleńki abrazok, jak duże cikawy prykład nasłojeńnia u narodnaj pieśni. Chutora ab katorych naš sielanin hetulki čuŭ i ad ziemlestroicielnych kamisij, i ad ziemskaho, i ad pana, i ad duchoŭnych pierejšli użo u prypieŭki da pieśni.

[1] Wydaŭcy drukujuć hety maleńki abrazok, jak duże cikawy prykład nasłojeńnia u narodnaj pieśni. Chutora ab katorych naš sielanin hetulki čuŭ i ad ziemlestroicielnych kamisij, i ad ziemskaho, i ad pana, i ad duchoŭnych pierejšli użo u prypieŭki da pieśni.

[1]