Старонка:Лукішкі (1929).pdf/28

ЯК ПАШЧЫ КАМЕННАЙ ЦЯСЬНІНА…

Як пашчы каменнай цясьніна,
Як дошкі жоўтыя труны, —
Чатыры вузкія сьцяны
Вастрожнай камэры бліснулі.
Як увайшоў, ў вушшу грымнулі
З ласкотам дзьверы на запор —
Бывай, каханьне і прастор,
Бывайце, радасьць, сонца, гульні!

Злацешна краты пазіраюць,
Няволі песьню запяваюць
Для госьця новага свайго,
А госьць ня цяміць аднаго:
Нашто трывожаць вязьням сон
Абсацы найміта-салдата,
Нашто і краты ля вакон,
Калі ўвесь край сядзіць за кратай.

Лукішкі.
30-VI—27 г.