Гэта старонка не была вычытаная
І жудасна ціха навокал
Маўчыць, як магіла, турма.
А хвілі паўзуць так павольна,
Як з багны вячэрняя ймгла.
З сусьветам зьліваюцца думкі,
І рытм я сусьвету лаўлю.
І цёмнае ночы лятункі
Падслухаць з-за кратаў магу.
Я чую, як зоркі гавораць
Аб дзецях нікчэмных зямлі.
Я чую сарказмы прастору
Над зацьвільлю цёмнай турмы.
II
Сьмяюцца курчавыя хмары
Брыжамі, начным хараством,
За кратай сьмяюцца абшары
Над чорным турэмным вакном.
Ціша… Магільная піша
Над домам няволі лягла.
Застыглі панурыя нішы,
Іх ночы імгла спавіла.
