Гэта старонка не была вычытаная
V.
Ня раз сумаваў па сыну Мікіта,
у госьці чакаў штодзянька…
— У засеку больш цяпер жыта,
бяда — няма, вось, сынка…
Ці хутка ўсёй калатніны
пазбудзецца зайздросны сьвет.
Зрабі так,
каб пачуць хоць пра сына!..
І Мікіта глядзеў на портрэт.
Ведаў бацька,
што сын комуністы,
што Мікола у Леніна ўласьці.
Не маліўся больш прад прачыстай,
каб сынку ў барацьбе не прапасьці.
І назаўтра —
Ну проста цуда!
