|
Скажы мне, ці калі ў чужой зямлі далёкай
Успамінаеш ты край родны, сумны свой?
Ці часта к нам адтуль ты думкамі шыбаеш,
Да нас пяціш душой?
Ці помніш Беларусь, дзядоў тваіх зямельку,
Дзе дзецтва тваяго час хутка праляцеў?…
Ці помніш дом бацькоў, за домам — сад зялёны,
Як ён тады шумеў,
Як мы с табой па ім хадзілі, ты казала:
„Пайду я у чужыну шчасьця пашукаць“,
А ён так зашумеў, якбы заплакаў з жалю,
Ці не хацеў пускаць?
А песьню родную ці помніш на чужыне,
Так сумную, як доля бедных мужыкоў?
О, колькі стогну там, жальбы душы збалелай
Пачуеш з яе слоў!
А вёскі помніш ты пакрыўленые хаты,
Ўсе зеленьню садоў прыбраны, як вянком;
Руччэй, што стужкаю спаясаў сенажаці
С песчаным берагом?…
А лес пі помніш ты на ўзгорачку за вёскай,
то часта так у цень ад сонца нас хаваў,
І слухаў нашых дум і сьветлых мар дзявочых
І штосьці ўсё шэптаў?…
Ці помніш гэта ўсё ў чужой зямлі далёкай?
Наш цёмны, бедны край, дзе столькі ёсьць бяды,
А ўсё ж-ткі мілы нам, бо ўсё у ім тут наша…
Край готы помніш ты?
|
