Гэта старонка не была вычытаная
тады павінны пад адхон
спусьціць
іх два бранявікі.
Калі-ж дадуць
улататы
і пыл закурыцца слупамі, —
тады,
за дзьве адсюль вярсты,
павінны быць мы — пад мастамі.
Там шлях павінны перацяць,
загнаць каб у казіны рог.
Ў раку няхай
даюць нырца, —
ня будзе болей ім дарог.
УСЕ
З тваім, таварыш,
згодны плянам, —
папомняць нас
вяльможныя паны!
Ўжо хутка выйдзем на паляны
вітаць
свайго змаганьня дні.
Мы іх —
адвагаю уславім, —
агідны сполах,
чорным птахам згінь!
