Старонка:Кляновыя завеі (1927).pdf/9

АДРЫВАК «КЛЯНОВЫЯ ЗАВЕІ»

I

Ня вечар росны —
Вечар сіні
Губляе ў просіні цьвяты,
А кудры выцьвіўшай асіны
Стрыгуць васеньнія сярпы.

Ня жнеі ў вязьмы залатыя
Ўплятаюць пражу туманоў,
А ветры буйныя за тынам
Мяцеляць золата кляноў.

Ня сьпеваў звонкія адзыўкі
Разносяць ў далечы гаі,
А ў полі сумныя дажынкі
Сягоньня граюць журавы…

Лілёвы змрок
Ў палёх нямее,
Даліны выбяліў мяроз,
І, быццам, сеюць,
Зоры сеюць
На гонях шоўкавых нябёс.

3