Гэта старонка была вычытаная
Цяпер, за пекным туманом,
яно зьнікае зьнічкай дальняй,
ён безбародым юнаком
на фабрыцы працуе ткальнай,
Там падымае першы бунт.
І… (дзіўна дзецям нашай эры).
Эсэры, „іскраўцы“ і „бунд“
Купляюць разам рэвольвэры.
Ідзе за пятым шосты год…
Цямнеюць твары ветлых зорак.
Як душыць дзён бяздушны лёд
і чорны, як жалоба, морак.
І шмат адсеялася прэч
у пошуках прытулкаў вольных,
а ён застаўся, каб гарэць
сухотнай працаю падпольнай.
Маёўкі пад аховай зор…
Чырвоны сьцяг над пылам вуліц…
І прарываецца тэрор
нястрыманай гарачай куляй.
Ці перакажаш гэта ўсё?
А бізуны? А забастоўкі?
А несканчоныя масоўкі?
Хіба ягонае жыцьцё
ня з тых, якімі ганарацца?
Хіба, як кончаць разгарацца
