То ня вецер у пушчы гудзе
То ня хвалі на моры бушуюць —
То грамады працоўных людзей
Сабе лепшую долю будуюць.
Ўкол руйнуюцца ўціску муры
Ападаюць жалезныя краты;
Дні прыгонныя цяжкай пары
Адыходзяць у вечныя страты.
А сьлядамі Комуна ідзе,
Панаваньне навекі будуе…
І жыцьцё, нібы пушча, гудзе
І жыцьцё, нібы мора, бушуе.
Менск, 12/V 1921
|