Перайсці да зместу

Старонка:Збор твораў (Гартны, 1929—1932). Том 1.pdf/223

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Хай ён будзіць у людзей
Роі сьветлых надзей.
А табе, мая маці, скажу,
Што за ласку тваю адслужу.
Хоць я твой і нядбалы сынок,
А любові к табе ўсё-ж папоўню аброк.
Бо ты ў сьвеце, матуля, адна,
Што павагі глыбокай ды шчырай гадна“.

І поэта хутчэй
Да матулі падбег:
На губах яго сьмех
Блуднай ценьню мігнуў,
Цьмянасьць ўзроку вачэй
Пала мацеры ў твар…
Пацалунак — быў дар
Ды падзяка старой…


Сьледам — урочаны час! —
Ляжаў мёртвы яе
Апанас.

Вількамір-Пецярбург, 1912—15

|}